20220726 intelligente mens?

We zijn vandaag weer eens naar de Beekse Bergen geweest. Een heel mooie dierentuin, waar de dieren in een zo natuurlijk mogelijke omgeving worden verzorgd. Datzelfde geldt trouwens ook voor vele andere dierentuinen, zoals Burgers Zoo…. En wellicht vele andere.

Maar is het nodig? Want als je kijkt naar de dieren zouden ze best voor zichzelf kunnen zorgen. De tropische soorten zouden zonder de mens in Nederland niet kunnen overleven, maar de rest heeft ons niet nodig. Natuurlijk zouden individuen overlijden, maar de soort zou blijven voortbestaan. Natuurlijke selectie heet zoiets. En dat iets is wat de mens heeft uitgebannen. Want de mens zorgt dat in leven blijft wat de mens wil. Dier, mens of plant, de mens bepaalt. Dus overleven we inmiddels een dodelijke ziekte, bedoeld om de mens te reduceren. In enkele eeuwen is de mens in aantal vervijfvoudigd. En is de mens in vervuiling van haar leefomgeving wel verduizendvoudigd. In miljoenen jaren opgebouwde energie wordt in enkele decennia verbrand…

We noemen het vooruitgang. De mens wordt steeds intelligenter en daarmee kan de mens steeds meer uit haar leven halen. Maar wat hebben we dan bereikt? Is de mogelijkheid om onze eigen leefomgeving te vernietigen dat wat onze intelligentie bevestigd? We zijn ons eigen graf aan het graven.

De bedoeling van het leven is voortplanten. Leven om de volgende generatie leven te geven. Leven in overeenstemming met onze bestemming. Wat is de mens meer dan een dier? We hebben als enige diersoort de mogelijkheid om rationeel te denken. En dat gebruiken we om zowel onszelf als al het andere leven om ons heen te vernietigen. Nog enkele jaren, decennia of eeuwen en de aarde blaast zichzelf op.

Ik ben jaloers op de dierenwereld. Geen menselijke intelligentie, maar gewoon overlevingsdrang. Doden om te overleven. Leven om te overleven. Geen afgunst, geen prestatiedrang, geen wraak. Alleen doden omdat het moet om te overleven. En in dat licht bezien wordt de mens als intelligent beschouwd. Is de mens dus intelligent?

Zeg jij het maar!!!!

20220716 Bijzondere dag

Vijftien juli 1996 is voor mij een heel bijzondere dag. Op die dag veranderde mijn leven. Van een getrouwde, vrijgevochten en zelfstandige vent werd ik plotseling vader. Heel bijzonder, want hoewel ik altijd wel een kinderwens had gehad, was dit niet vanzelfsprekend.

Tien jaar ervoor had Els, mijn vriendin en partner, waarmee ik net samenwoonde, een ongeluk gehad. Ze was net begonnen aan een opleiding voor A-verpleegkundige, waarmee haar droom was uitgekomen. Maar na haar ongeluk heeft ze nooit meer mogen of kunnen werken. Zowel lichamelijk als geestelijk had ze de nodige letsels opgelopen.

Drie jaar na haar ongeval zijn we getrouwd. Ik was niet veel thuis, als internationaal chauffeur. Els vond haar weg, met schilderen (aquarellen) vulde ze haar tijd. Hier had ze best wel talent voor. Na enkele jaren bleek dat ze door de gevolgen van het ongeval ook diabetes had gekregen en aan de spuit moest.

 Onze relatie was, of leek, stabiel. Nadat een juiste instelling met betrekking tot haar bloedsuiker was bereikt, raakte ze vrij snel zwanger. De zwangerschap verliep voorspoedig, maar door haar insulinegebruik en haar verdere letsels moest het kind in het ziekenhuis, met een keizersnee ter wereld worden gebracht.

15 juli 1996, negen uur was gepland. Natuurlijk was ik erbij. Ik hield de hand van Els vast, terwijl Charlotte gehaald werd. Ze was echt mooi, maar moest wel in de couveuse, als diabeten kind. Els was te moe en verzwakt om voor haar te zorgen, dus dat werd mijn taak.

Uiteindelijk is het mijn taak gebleven. Els kon de combinatie van moeder, echtgenote, kind, dochter en nutteloze (in haar ogen) aardbewoner niet aan. In 2004 heeft ze besloten om Charlotte en mij definitief te verlaten., met dank aan de (levensreddende) insuline.

Ik heb al veel vaker gezegd dat God echt bestaat. Niet zoals de kerk, maar zoals God bedoeld heeft. De mens is naar zijn evenbeeld geschapen, met een eigen wil. Maar God zet zaken op je pad en jij mag kiezen.
Na de dood van Els kwam Ryan in het leven van Charlotte en mij. Ryan was wat we nodig hadden.
En dankzij haar hebben we samen nu nog twee bonus kinderen.
Ryan noemt zichzelf vaak een FOPmoeder, maar als iemand de naam MOEDER verdient is zij het wel.